Σα βγεις στον πηγαιμό για την ανεργία,
να εύχεσαι νάναι σύντομος ο δρόμος,
χωρίς περιπέτειες, χωρίς δυσκολίες
τους καπιταλιστές και τους ιμπεριαλιστές
τα θυμωμένα αφεντικά, μη φοβάσαι
τέτοιους στο δρόμο σου ποτέ δε θα βρεις
αν κρατήσεις το ανάστημα σου χαμηλό, αν εκλεκτά
λόγια το στόμα σου (τους) προσφέρει.
Τους "Παπαδήμ(ι)ους" και τους κομπλεξικούς
τους εκμεταλλευτές δε θα συναντήσεις
αν τους υποταχθείς με την ψυχή σου
αν με την ψυχή σου τους τα δίνεις όλα.
Να εύχεσαι νάναι σύντομος ο δρόμος.
Πολλά τα αχάραγα πρωινά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα πηγαίνεις στη δουλειά σου πρωί
και θα φεύγεις βράδυ
τα Σαββατοκύριακα επίσης θα δουλεύεις,
αργίες, γιορτές και διακοπές ξέχασε τες
και κάθε λογής ρεπό επίσης.
Όσο μπορείς πιο πολύ να δουλεύεις
και ποτέ κανονικό μισθό μη ζητήσεις,
να μάθεις πως το σημαντικό είναι πως
σου προσέφεραν δουλειά.
Πάντα στο νου σου να έχεις την ανεργία
το να βρεις δουλειά, είναι ο προορισμός σου
και όταν τη βρεις μη βιασθείς μετά να συνταξιοδοτηθείς.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο ΚΑΠΗ,
φτωχός και εξαθλιωμένος, γιατί τίποτε
δεν κέρδισες όλα αυτά τα χρόνια,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η δουλειά σου.
Η δουλειά σ΄έδωσε το "ωραίο ταξείδι".
Χωρίς αυτήν δεν θα βγαινές στη σύνταξη.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική τη σύνταξη τη βρεις,
η δουλειά σου δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες και τόσο γέρος,
ήδη θα το κατάλαβες οι δουλειές αυτές τι σημαίνουν.
